تا حالا به این فکر کردید که چرا عکس های دوران تحصیل انقد برامون دوست داشتنی هستن؟ به نظرتون بخاطر حضور دوستهامون در عکسها هستند یا یادآوری خاطره های اون روزها...
اگر میخواستید حسی از زمان مدرستون رو دوباره تجربه کنید، میتونستید؟ نه، واقعیت اینه که هیچ کدوم از ما نمیتونستیم دوباره یک حس از گذشته رو تجربه کنیم. لحظههای خوب دوران دانش آموزی ما همیشه برامون خاطره انگیز هستند. هنوز با گذر زمان وقتی اسم دانش آموز رو میشنویم، مثل همون بچه‌ی هفت ساله ای میشیم که برای اولین بار به مدرسه رفت و باهاش تا مسیر مدررسه هم قدم میشیم.
همه ی ما اولین روز مدرسه رو یادمونه... شروع یک دنیای جدید، شروع رفاقت های بی کینه و بازی های دسته جمعی، روزهای امتحان و برگه های معروف امتحانی، زنگ های ورزش و...
روز های اردو که اصلا نمیخواستیم تموم بشه و دوست داشتیم زمان همونجا متوقف بشه. وقتی دانش آموز بودیم رنگ میپاشیدیم به تک تک روزهامون... هنوز بوی لوازم تحریر و کتاب های نو یادمه، یاد عدسی‌های بوفه مدرسه بخیر، حس خوب گچ‌های رنگی، چه گردو هایی که نشکستیم و چه تیم هایی که تشکیل ندادیم.
یاد تمام اون لحظههای قشنگ بخیر. حیف که این حس ها یواش یواش با گذر زمان کمرنگ میشن و دیگه مثل همون روزها پررنگ نیستن.
ما بزرگ شدیم، زمان هنوز در جریانه و خاطره هامون دارن کمرنگ میشن. ولی با همه‌ی این حرفها هنوز هم میشه به یک عکس قدیمی نگاه کرد و رفت توی حال و هوای همون لحظه و دوباره اون رو از نو ساخت.
عکسهای اون دوران لحظه هایی از خاطرات ما هستند که میتونیم لمسشون کنیم، با اینکه دوباره تکرار نمیشن ولی میشه بارها و بارها مرورشون کرد.
اگر یک لحظه براتون خاص و مهمه، پس بهتره قابش کنید.
اگر خاطره ای دارید که حس خوبی بهتون میده، پس چاپش کنید و به عنوان هدیه به همکلاسی‌هاتون هدیه بدید.
خیلی وقتا ارزش یک لحظه رو نمیدونیم تا زمانی که تبدیل به یک خاطره بشه...
برای سفارش عکس های مدرسه‌تون در اندازه‌های مینی پولاروید، چارگوش، مستطیل و... به اینجا(کلیک کنید) سر بزنید.
روز دانش آموزهای دیروز و امروز مبارک
پ.ن:عکس از پرنیان محمدی
